Laat ik proberen twee seconden te beschrijven zoals ik ze mentaal beleefde op het Janskerkhof, op het fietspad naast de ingang van de Janskerk, op woensdagavond 24 april 2024, even na zes uur.
GODVERDOMME NEE heel hard ik ga heel heel heel heel heel hard op iets…. straatstenen…. nee ik weet niet, het gebeurt echt…. BOEM
Tot zover een poging te reconstrueren wat ik dacht toen het voorwiel van mijn fiets blokkeerde en ik op hoge snelheid over de kop sloeg. Misschien nam mijn primitieve brein het ook onmiddellijk over, en dacht ik helemaal niks.
Doordat het zo snel ging, had ik geen tijd om te verstrakken. Zo kwam het dat ik na een spectaculaire koprol over mijn stuur letterlijk zonder één schram of kledingscheur met mijn achterste op de straatstenen landde.
Geschokte voorbijgangers snelden toe om te vragen of het ging. “Ja hoor, die fiets is total loss maar ik heb niks”, inspecteerde ik kalm de door de klap kromgebogen voorvork, ook het achterwiel zat volledig klem.
Na de mensen bedankt te hebben voor hun zorgzame reacties, zette ik het onbruikbare rijwiel tegen een boom op het Janskerkhof en vervolgde ik mijn weg te voet.
Ik hoopte dat zoveel mogelijk terrasbezoekers aan de overkant het voorval hadden gezien. Als Formule 1-kijker hou ik namelijk van de heroïsche momenten waarop coureurs met een koel hoofd uit hun gecrashte, brandende wagen stappen.
Met een Lewis Hamilton-achtig aura bereikte ik even later de Neude, de volgende morgen had ik een piepklein beetje spierpijn.
Raymond Taams 